Chirurg naczyniowy. Żylaki kończyn dolnych.
Żylaki kończyn dolnych są objawem przewlekłej choroby żylnej. Są rozszerzonymi, wydłużonymi żyłami o krętym przebiegu, pod skórą wyglądają jak sznur wyczuwalnych uwypukleń. Związane są z dolegliwościami, obrzękami nóg, stóp, swędzeniem i pieczeniem, mrowieniem, skurczami mięśni, ciężkością nóg. Poważnym problemem są zmiany troficzne skóry nóg, obejmujące przebarwienie, stwardnienie tłuszczowe i owrzodzenia. Żylaki to nie tylko problem estetyczny, prowadzą do poważnych powikłań, a nawet do śmierci. Czynnikami ryzyka powstania żylaków są: uwarunkowania genetyczne, wiek, płeć, wykonywanie pracy związane z długotrwałą pozycją stojącą lub siedzącą, przebyta zakrzepica naczyń żylnych. Żylaki to częste schorzenie. Według badań przeprowadzonych w Polsce, Francji i Niemczech, wynika, że przewlekła niewydolność żylna występuje u 32 do 51% kobiet oraz do 30% mężczyzn. Innymi czynnikami rozwoju żylaków jest zła dieta uboga w błonnik i zbyt obcisła odzież (pończochy, rajstopy), ma na to również wpływ palenie papierosów, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, środki antykoncepcyjne hormonalna terapia zastępcza oraz dziedziczność. Nie wyjaśniono jeszcze dokładnie mechanizmu powstania żylaków. Podaje się, że rozwijają się one na skutek niewydolności zastawki żylnej, prowadząc do powrotu krwi z żył głębokich do powierzchniowych, wzrostu ciśnienia żylnego oraz rozszerzania żył. Niektóre hipotezy sugerują powstanie żylaków poprzez wewnętrzne zmiany w strukturze ścian naczyń (ich składników komórkowych i matrycy zewnątrzkomórkowej).
Chirurg naczyniowy. Metody leczenia żylaków kończyn dolnych.
Już w czasach Hipokratesa (460-375 p.n.e.) znano metody leczenia żylaków, stosowano wówczas kompresy z octu i okłady z ziół. Sposoby leczenia i zapobiegania żylakom zmieniały się przez wieki. Postęp medycyny wykształcił nowsze metody terapii żylaków, zarówno mechaniczne, jak i farmakologiczne. Współcześnie znamy:
– Metody uciskowe- obejmujące zakładanie odpowiednio dobranych pończoch o właściwym rozłożeniu nacisku na nogi. Stanowi to mechaniczną podporę żył powierzchniowych, wspomagającą przepływ krwi do żył głębokich.
– Leczenie obliteracyjne, zwane skleroterapią, oparte jest na wstrzykiwaniu do żył substancji, zamykających światło naczynia. Przynosi efekty w leczeniu żylaków małych i średnich naczyń. Skleroterapię piankową stosuje się celem usunięcia pozostałości żylaków lub w przypadku nawrotów objawów.
– Leczenie chirurgiczne (flebektomia) – jest to operacyjne usuwanie niewydolności żyły odpiszczelowej. Wymaga dłuższego pobytu w szpitalu oraz dłuższej rekonwalescencji.
– Leczenie wewnątrznaczyniowe – polega na wprowadzeniu do światła naczynia cewnika, wydzielającego energię cieplną, powodującego zniszczenie struktury żyły i zamknięcie jej światła. W tej metodzie chirurg naczyniowy wykorzystuje laser. Po zabiegu naczynie samo się wchłania.
– Farmakoterapię stosuje się w terapii niewydolności żylnej. Najliczniejszą grupą leków w tej metodzie są preparaty pochodzenia roślinnego głównie bioflawonoidy, zwiększające mikrokrążenie, napięcie naczyń krwionośnych.
Żylaki często nie dają żadnych objawów, więc jeśli nam nie dokuczają, nie biegniemy od razu do lekarza. Jednakże bywają sytuacje, gdy wizyta u chirurga naczyniowego jest wskazana. Lepiej zapobiegać niż leczyć.
